Dagboek van het dagelijks leven

Een kleine camera die foto’s maakt van goede kwaliteit (niet persé de beste) en die letterlijk in je broekzak past. Dit toestel schuif je gewoon in een klein vak van je tas en je haalt het uit wanneer je iets moois ziet. Kijk, richt en klik. Very oldscool en daarmee super gemakkelijk en fun in gebruik.

‘’Euhm, dat kan toch ook gewoon met een telefoon,’’ denk jij waarschijnlijk nu.
Ja, dat kan. Sterker nog, de kwaliteit van die foto’s, zeker bij de moderne toestellen, is waarschijnlijk superieur aan heel wat van die kleine camera’s. Tenminste in termen van megapixels.

Ik heb liever een camera in handen voor fotografie en mijn telefoon gebruik ik voor andere dingen. Want een telefoon levert teveel afleiding. Bij een camera heb ik ook meer controle over instellingen zoals iso, sluitertijd, diafragma, highlights en witbalans. Mocht jij ook tot dat type behoren en ben je op zoek naar iets kleins voor die onverwachte fotogenieke momenten? Lees dan zeker even verder.

1. Pocketcamera’s hebben 1 lens en dus is er geen keuzestress. Mijn Ricoh GR IIIX heeft een vast brandpunt van 40mm en ik ben daar volledig aan gewend. Ik weet als het ware, nog voor ik het toestel aanzet, hoe de compositie gaat zijn. Er zijn trouwens ook kleine pocketcamera’s met een zoomlens. Wat je voorkeur ook heeft, het gaat vooral om de snelheid en het gemak waarmee je dit toestel uithaalt en een foto maakt. De Ricoh is trouwens énorm snel. Het aanzetten van de camera en richten duurt nog geen hale seconde voor mijn gevoel. 💡 Er is ook een Ricoh GR versie zonder de X en die heeft een vaste lens van 26mm.
2. Ik heb 3 vaste filmrecepten. De ingrediënten voor deze recepten zijn voorgeprogrammeerde instellingen in de camera waarmee mijn digitale foto’s uitzien alsof ze gemaakt zijn met een bepaald soort filmrol, Kodak 400 Ultramax bijvoorbeeld. De Ricoh heeft eigen filters op de camera die ik weer heb aangepast in bijvoorbeeld contrast en witbalans. Dit geeft mijn foto’s een bepaalde filmstijl. Die recepten zijn niet van mijzelf, ik vind deze online bij andere fotografen. Eigenlijk gebruik ik voor 90% van mijn foto’s hetzelfde recept. Het resultaat zijn softere beelden in een warme kleurtoon, perfect ook voor een snel portret. De meeste beelden van deze camera zet ik direct over mijn telefoon zodat ik ze kan delen waar nodig en verdere nabewerking is zelden nodig.

3. Brengt mij op de zeer handige app Image Sync voor Pentax en Ricoh camera’s. Dit is een app die zelden hapert en waarmee je op een gemakkelijke manier je beelden overzet (RAW of JPG) naar je telefoon. In vergelijking met de app van Fujifilm die ik gebruik voor mijn grotere camera is deze heel snel en gebruiksvriendelijk. Je kan de app ook gebruiken om de camera op afstand te bedienen. Je wilt een foto maken waar je zelf ook mee in de scène staat om maar een voorbeeld te noemen. Het is niet een functie die ik vaak gebruik, maar het is toch handig dat het kan.
4. Je valt er niet mee op en daarmee is het ideaal voor beelden op straat. Tegenwoordig kunnen mensen wat overgevoelig reageren wanneer een lens in hun richting wijst, maar het valt mij op dat met dit kleine toestel niemand zich bedreigd voelt. Het ziet er allemaal amateuristisch uit en jij ziet er niet uit als een fotograaf, eerder als een toerist. Uiteraard is het wel zo netjes om mensen om toestemming te vragen wanneer je van plan bent een foto te publiceren waar zij duidelijk herkenbaar in beeld staan. Het werkt trouwens ook bij mijn gezin. De grote camera levert nog wel eens wat gezucht op, die is te aanwezig bij een uitstap, maar over deze heb ik nog niemand horen klagen.
5. De pocketcamera is daarmee ook ideaal voor citytrips of daguitstap met het gezin of vrienden. Op een reis naar Barcelona vorig jaar was dit de enige camera die ik bij had. Geen zwaar toestel om je nek of ander bijkomend materiaal in een rugzak. Het is hiermee ook minder gevoelig voor diefstal. Dankzij de ietwat gemakkelijkere bediening kun je de camera ook eens aan iemand anders in het gezelschap geven, zodat zij wat beelden kunnen schieten. Plus de eerder genoemde filmrecepten zorgen ervoor dat alle beelden een serie vormen qua opmaak. Hierdoor kun je ze zonder nabewerking gebruiken voor een (digitaal) vakantiealbum.

6. Door het hoge point-and-shoot gehalte ben ik wat minder bezig met het perfecte plaatje en zit ik wat meer in het moment. Ik kom dus niet terug met 15 foto’s van hetzelfde gebouw, telkens vanuit een ander standpunt. Dat zijn heel wat bestanden die ik moet doornemen, sorteren, soms nog bewerken. Die ijver is begrijpelijk wanneer ik op stap ben met de grote camera. Dat is een duur toestel met heel wat toeters en bellen, dus dan moet het resultaat er ook zijn. Je wilt verschil zien. Met de Ricoh pocketcamera, voel ik die druk niet. Ik fotografeer wat ik zie en uiteraard speel ik wat met de instellingen, maar het voelt allemaal wat vrijblijvender. De opbrengst is misschien 10 foto’s per maand en die zijn gewoon goed genoeg of mislukt. Dat maakt het gebruik van deze camera heel erg ontspannen.
7. Last but not least: vaak haal ik de foto’s niet direct van de camera omdat ik gewoon vergeten ben dat ze bestaan. De camera zit standaard in mijn handtas of jaszak en af en toe verbind ik hem eens met mijn telefoon om te kijken wat ik de afgelopen weken nog heb gefotografeerd. De beelden vormen voor mij een soort dagboek van het dagelijks leven. Dit evenaart een beetje het gevoel van de camera’s in mijn jeugd waarbij je een rolletje moest laten ontwikkelen. Het is enorm leuk om foto’s en beelden eerst volledig te vergeten en dan op een later tijdstip terug te kijken. Alsof je het moment herbeleeft. Veel van de foto’s van de Ricoh behoren daarmee tot mijn favoriete foto’s van de afgelopen 2 jaar.

Zijn er ook nadelen bij de Ricoh GR IIIX?
Zeker! Koop deze camera niet als je:

• Absoluut niet zonder viewfinder kunt. Die is er niet en hij heeft ook niet het meest heldere scherm, wat het lastig maakt om je focuspunt te vinden bij zonnige dagen en fel zonlicht.
• Graag foto’s maakt uit de losse pols bij valavond of slechter licht. In tegenstelling tot de Fujifilm foto’s is de ruis op deze camera niet charmant, maar lelijk. Anderzijds zijn de RAW bestanden vrij goed en heb ik toch al vaker foto’s kunnen bijwerken.
• Als je een pop-up flitser verwacht want die heeft hij ook niet. Hoewel ik ondertussen een leuke manuele flitser heb gevonden die niet té groot is, de Godox Lux Junior (wel manueel).
• Je ook graag video’s maakt. De videokwaliteit is slecht, zeg maar belabberd. Uiteraard zijn er wel pocketcamera´s met goede video mogelijkheden.
• Graag op koude en natte dagen foto’s maakt. De body is grotendeels plastic en totaal niet stof- of waterdicht. Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd hoe lang het toestel mee zal gaan.

Dat gezegd zijnde ben ik verliefd op de kleuren van de Ricoh GR. De kwaliteit van de foto’s stelt me zelden teleur. Het is alsof ze iets minder digitaal uitzien.

Er zijn er uiteraard ook alternatieven op de markt. Onderstaande pocketcamera’s hebben ook hun fanclub en dat zal zeker niet voor niks zijn. Hoewel ik ze zelf nooit heb getest.